Na de lunch zaten we even samen met Tess Mathis voor wie het haar eerste wereldkampioenschap is.

“Dat ik op dit niveau kan presteren na mijn zware blessure aan de kruisbanden, is erg fijn en bovendien is het een hele eer om voor mijn land uit te komen op zo’n groot kampioenschap”, vangt Tess aan.

“Voor mij, als nieuweling in het team, is het allemaal nog erg spannend want het tornooi is eigenlijk maar pas begonnen. Als groentje wordt je echt wel goed opgevangen door de meer ervaren mensen in het team. De groep hangt goed aan elkaar en ook korfballend vallen alle puzzelstukjes in elkaar.”

“Er zitten veel nieuwe gezichten in deze selectie en dat merk je wel. Op het terrein zijn het de anciens die hun verantwoordelijkheid nemen als er even wat gecorrigeerd moet worden. Als nieuwkomer ben je erg enthousiast, hun routine zorgt toch voor de nodige rust wanneer het nodig is.”

“Op dit ogenblik zijn we erg blij dat die groepssfeer zo goed is, want we leven een hele dag kort op elkaar. Zomaar het hotel uitlopen voor een wandeling of een boodschap doen, dat zit er niet in. Hopelijk houden we het het hele tornooi met elkaar uit want we zitten hier nog even” lacht Tess.

“Met alle teams in hetzelfde hotel zitten, is ook aangenaam. Voorlopig is het voor mij voornamelijk vriendelijk goedendag zeggen aan iedereen, maar de teamleden die al wat langer meedraaien kennen uiteraard al heel wat mensen van andere landen en is het vaak een blij weerzien.”

Gisteren stond Tess in de basis tegen Slovakije, een makkie? “We wisten dat het geen topploeg was, maar toch een goede tegenstrever om in het tornooi te komen. Zelf moet ik nog even aan de slag met ons volkslied, want ik zat er toch even naast”, besluit Tess met een knipoog.